Barndomsminner

Båtferiane då eg var liten har eg mine beste ferieminner frå. Ikkje berre var det kos og god tid, men og ein god dose lærdom. Akkurat no held eg på med andre arbeidsting enn båt så då tykkjer eg det passer godt med litt mimring. Så heng på dei neste dagane her på bloggen så får de vera med på ein tur ned "memorylane". Kanskje nokon kjenner seg att :)

Ved Lindesnes søkte me nødhavn ei gong fordi det blas kraftig over Jæren. I havna fortøyde me i nærleiken av to reketrålarar. De som kjenner til båtlivet veit at ein lett kjem i prat med dei andre i havna. Slik fekk me raskt vite at den eine trålaren låg i havna og venta på ein reperatør frå Mandal som skulle sveise bremsen på vinsjen. Bremsebåndet hadde revna under siste kast og fiskaren var fortvila for tapt tid. Sveiseapparat stod på kaia, men ingen hadde kunnskap til å kunne bruka det.

Pappen min tilbydde seg då å hjelpe. Han kunne sveise og etter ein liten time var vinsjen som ny.

Fiskaren var veldig takknemleg og belønninga var reker og kreps så mykje me orka. I tillegg stilte han bilen sin til disposisjon så lenge me låg i havn. Dette gjorde att me fekk sett oss rundt på land ved Lindesnes dei to dagane me venta på betre ver.

Lindesnes var kjempe spennande å sjå både for små og store i det veret som var. Store lasteskip vart kasta rundt i bølgene som små joller. Kanonstillingane og bunkersane var spennande å springa rundt i, nesten litt skummelt enkelte plassar der det ikkje var lys.

Då me kom tilbake frå bilturen til Lindesnes fyr hadde trålarane allereie vore ute og dratt i land ein god fangst. Fiskaren var storfornøyd og det var me og. Han fekk arbeida att og me vart mange opplevingar rikare.

Eg var å såg Lindesnes fyr att i fjor med mine eigne barn og sjølv om det var nydelig ver denne gongen, vel verdt turen. Mange minner dukka opp, spesielt kor redd vetlebror var i bunkersane. Jentene mine var heller ikkje høge i hatten der det ikkje var lys sjølv om det no er mykje meir belyst enn då eg var liten.